یک روز مانند پنده ای طوفان زده وآشیان گم کرده ای از دیاری غریب به سرزمین عشق تو روی آوردم سرزمینی را که خیال می کردم پر از نور امید است حرارت خورشید و بوی باران دارد عطر گل وبهار جاویدان دارد
اما افسوس مرغ بیشه های غریب نمی دانست که روز این سرزمین را امیدی نیست و روشناییش را دیری نمی پاید....