تا بالاخره بعد از مدتها می فهمی با رفتن اون ستاره باز هم زنده ای..
باز هم زندگی می کنی..نفس می کشی و
دنیای پیرامونت هنوز وجود داره.پس دلیلی نداره که نخوای به اون میلیونها میلیون
ستاره دیگه نگاه نکنی.
بعد از اون تصمیم هر شب می ری و یکی از اون ستا ره های خیلی
قشنگ رو تماشا میکنی و باز هم یه شب می ری و
میبینی اثری از اون ستاره نیست.
اما دیگه مثل دفعه قبل نا امید نمی شی و باز می ری سراغ
یه ستاره زیبای دیگه.
همشون می رن تا اینکه نوبت می رسه به آخرین ستاره ی
که توی آسمون وجود داره.
اما آخرین ستاره هرگز از بین نمی ره...چون تو با نهایت وجود دوستش داری.
گرففته شده از گروه iran_iran
مریم جان سلام
وبلاگ فوق العاده ای داری.
مریم خانم ستاره ها هیچ وقت نمی رن این ما هستیم که با غرومون باعث می شیم که نبینیمشون
قبول دارم که گاهی کم رنگ تر از قبل می شن اما اگه ما بخوایم همونی می شن که قبلا بودن...
یادت باشه ستاره ای که بخاطرش پا رو آسمون گذاشتی از یادت نمی ره فقط به خودت تلقین کردی که بدون اون راحتی اینم بدون تو زندگیه آدما ستاره ها ساده به دست نمیان چون ستاره کم پیدا می شه پس اگه پیداش کردی راحت ولش نکن..
ببخشید اگه زیاد نوشتم...
من چون وقتم خیلی پره نمی تونم یه وبلاگ موفق داشته باشم اما اگه مایل باشید گه گاه مطالبی براتون می فرستم
شاید بتونم کمکتون کنم
اگه خواستید به همین میل پیغام بفرستید
موفق باشی
سلام
از لطف شما سپاس فراوان دارم
اگه لطف کنی وبرای من مطلب بفرستی خیلی خوش حال می شم
باز هم از لطفت ممنون
سلام به مریم عزیز.
من منظورتو از این مطلب درست نفهمیدم.
منظورت اینه که مثلا با یکی آشنا میشی ولی میفهمی که اون ماله تو نیست. ولی بالاخره یکی هست که ماله تو باشه( آخرین ستاره ).
درسته؟
سلام دوست خوب
فکر کنم منظور این شعر همینه
سلام
من می خواستم یه چند تا مطب براتون بفرستم اما میل شما رو نداشتم
بنظرم هم اومد که اگه تو نظرات بزارم جلوهی خوبی نداره پس اگه می تونید میلتون رو بدید تا براتون بفرستم
واقعا از لطفت ممنونم
مریم جان سلام
متنت فوق العاده بود
موفق باشی عزیزم
بدرود
سلام
لطف داری خانوم گل
این که نشد دل! بگو کاروان سرا!
اولش خوشگل بود، وسطش واقعی و اخرش رویایی